Bez wątpienia garum i jego odmiany było najczęściej używaną przyprawą kuchenną w starożytności i jednocześnie jedną z najbardziej egalitarnych.
Opinie starożytnych na temat najpopularniejszego sosu świata antycznego były niezwykle rozbieżne nawet dla samych autorów. Artemidorus z Efezu, pisał „garum jest niczym innym niż zgnilizną” (Onirocriticon 1. 66.). Horacy w Satyrach przed posiłkiem, którym miał się posilić stwierdził bezpardonowo, że sos rybny śmierdzi (Horatius, Sermones 2. 4. 66.), Pliniusz Starszy opisał garum jako „wydzielinę gnijącej materii” (Plinius, Historia Naturalis 31. 93.) oraz wielokrotnie narzekał, że sos zrobiony z części z ryb, które nadają się już tylko do wyrzucenia, tak drogo kosztuje. Apicius autor wielu przepisów kulinarnych, których składnikiem był rybny sos oraz przypisywanej mu najsłynniejszej książki kucharskiej De Re Coquinaria radził, jak polepszyć garum jeżeli miało odpychający zapach…